Mijn tien favoriete series van het afgelopen decennium (2010–2019)

Ik hou van lijstjes. Dat is bekend. Het liefst doe ik alles in een lijstje, maar dat gaat niet altijd even makkelijk. Maar toen jan en allemaal om me heen begon met hun beste films, series, boeken en wat nog meer van de afgelopen tien jaar, kon ik niet achterblijven. Dus tenmidden van alle drukte van zorgverzekeringen, probeerde ik afgelopen kerst toch een soort van shortlist te maken. Om daar vervolgens deze tien beste uit de te destilleren. Ze staan in willekeurige volgorde, want het was al moelijk genoeg.

Enige regel, geheel volgens de richtlijnen van The Watch, is dat de serie begonnen moet zijn in 2010 of later. Daarmee vallen de beste series ever The Wire, The Shield en dingen als The Sopranos en Mad Men af. Wat overblijft zijn de volgende tien:

Atlanta

In het begin wat het gewoon een toffe serie over een broke-ass neef van een dude die toevallig een hit maakte met het nummer Paperboi. Pas enkele afleveringen later ging Atlanta van tof naar geniaal. Het verhaal werd steeds meer losgelaten en de afleveringen werden bijna een soort 30-minuten minifilms, waar soms de hele hoofdpersoon niet eens in voorkwam. Het werd maatschappijkritisch, zonder dat het ooit stoort. Het is fantastisch, briljant en de aflevering Teddy Perkins is misschien wel de beste stand-alone episode van 2019.

Nathan for You

Ik hou van Nathan Fielder. Ik kan alleen nog immer niet goed beschrijven wat de serie Nathan for You waarin hij de hoofdrol heeft (ik zeg duidelijk niet ‘speelt’) precies is. Het is een genre wat volgens mij niet bestaat. Een soort scripted faked reality ofzo. Undercover Boss, maar dan echt, maar dan ook weer totaal niet. Nathan is een zogenaamde business-advisor, maar overduidelijk niet heel capabel. Aan de andere kant bedenkt hij de meest geniale oplossingen voor problemen van ondernemers en rollt die vervolgens ook uit. Maar dan ook echt. En haalt daarmee ook regelmatig het wereldnieuws. Zoals zijn Dumb Starbucks, waarmee hij een noodlijdende koffietoko hielp door exact Starbucks te kopiëren, maar dan met de naam Dumb Starbucks. Of zijn pogingen een succesvolle cashback-actie op touw te zetten, waarbij de deelnemers die daadwerkelijk de cashback willen naar de meest onmogelijke plek moeten komen. Nathan for You is echt geniaal, maar kan tegelijkertijd maar moeilijk vertellen waarom dan. You have to see it. Waar wel iedereen het over eens was, is dat de finale van het laatste seizoen — een twee uur durende zoektocht naar de liefde voor Nathan — werkelijk prachtig was. Alleen daarom al: Nathan for You. Ga dat zien. For you!

Game of Thrones

Moet je een wijn weggooien als de eerste slok niet lekker is. Moet je een citytrip annuleren, als het aankomststation een puinhoop is. Moet je een serie straffen voor z’n laatste twee seizoenen. Ik denk het niet. Als er een serie was waar ik dit decennium fully invested in was. Waar ik maandagochtend de wekker om 05:00 uur voor zetten, zodat we voor werk de nieuwste aflevering konden zien. Waar ik zo’n zes uur podcasts over luisterde, Youtube-series over keek of gewoon shit over las, dan was het wel Game of Thrones. Dus tsja, die laatste twee seizoenen, dat zal altijd de nare nasmaak blijven, maar voor de rest was Game of Thrones misschien wel het geniaalste ooit….

Succcession

Ik heb geen rangschikking aangemaakt hier, maar ik denk dat dit mijn favo is van de afgelopen 10 jaar. Scherp, snel en briljant acteerwerk. Succession gaat over de avonturen van de familie Roy en over wie de John de Mol-achtige vader Logan Roy gaat opvolgen. Dat dat tot intrige en spanning leidt, is natuurlijk duidelijk. Maar Succession voelt anders. Echter, eerlijker en vermakelijker. Het overdrijft op de een of andere manier nooit (dingen die mij dan in Suits, Billions en verschillende Netflix-knallers tegenstaan) en dat maakt het een geweldige serie. Ga. Dat. Zien.

Watchmen

De meest recente serie in dit lijstje. Pas vorige maand afgelopen. Dus nog vers in het geheugen. Maar geen recency-bias hier.

Ik hou niet van superhelden-shizzle, maar dit is zo teringgoed en appeleert — los van een verkleedpakje her en der — in niks aan waar ik zo niet van hou bij al die Marvel / DC / Avengers-shit. Watchmen is van — later in dit lijstje nog een keer voorbijkomend — de maker van Lost, Damien Lindelof, geinspireerd op een comic uit de jaren ’70. Maar waar de film The Watchmen uit 2009 het boek geen eer aandeed doet Watchmen de serie dat wel. Het is verrassend, heftig en gaat eigenlijk meer over de zwart/wit-problematiek in Amerika dan over vigilantes in vermommingen. Negen afleveringen en dan is het klaar. En meer komen er ook niet.

True Detective

Dat eerste seizoen, man. Damn, wat zat ik daarin. Niet normaal. Prachtig vormgegeven, top acteerwerk van Matthew McCo en Woody Ha en holy fook wat was het spooky en eng. Ik geloof dat iedereen er wel over eens was dat dit echt top was…. En toen kwam seizoen 2. En dat was matig. En toen bleek het zelfs slecht te zijn. Totaal onvolgbaar en niks van alles wat seizoen 1 zo geweldig maakte. Om godzijdank dat weer goed te maken met een geweldig seizoen 3. True Detective hoort dan ook in dit lijstje. Seriously, check die trailer van S1. Kippenvel.

Barry

De meest originele comedy van het afgelopen jaar. Over assassin Barry die per ongeluk een acteer-carriére overkomt en verliefd wordt, maar ondertussen nog vol als moordenaar aan de klus moet. Bill Hader — als assassin Barry -excelleert de ballen uit zijn broekje. Hoogtepunt is de aflevering ronny/lily — aflevering vijf uit seizoen 2, die mijn favoriete youtube-videomaker Nerdwriter1 noopte tot een analyse van de beste vechtscene ever.

Chernobyl

Een vijfdelige serie met nog steeds een 9,9 op IMDB. Dat is het meest opvallend aan de serie Chernobyl. En ja, dat ze Engels praten in Rusland. Maar daar ben je na 5 minuten initiele verbazing vrij snel aan gewend. Wat zich vervolgens ontvouwt is vijf delen pure ellende en darkness. Het is niet de vrolijkste episode in de geschiedenis immers, de ramp in Chernobyl. Maar als ik in De Slimste Mens zou zitten en Philip Freriks zou mij vragen: ‘Wim, wat weet jij over Chernobyl?’, kom ik niet verder dan ‘kernramp’, ‘Rusland’ en iets met ‘vergroeiingen’. Zoveel weet ik er dus niet over en dat bleek ook bij het kijken. Dat het potentieel de grootste ramp had kunnen zijn die heel Europa in de afgelopen 100 jaar had kunnen overkomen, was mij immer onbekend. Maar goed, kijken dus. Het is waanzinnig goed.

Wild wild Country

De vreemde eend in de bijt, maar damn wat smul ik toch van docu-series. (OJ: Made in America, maar ook The Jinx, Making a Murderer en recentelijk ook Dont F*ck with Cats) Deze docu-serie over de Bagwan-beweging was geweldig en de zes afleveringen konden we me niet lang genoeg duren. Fascinerend gegeven hoe een kleine sekte, plots een heel Amerikaans dorp overnam, met alle spanningen en shizzle die daarbij komt kijken. Vastgelegd op eindeloze archiefbeelden, compleet met bad guys en do-gooders. Ik smulde ervan.

The Leftovers

Geniale premise: een groot deel van de bevolking is opeens verdwenen. Waar de meeste series dat als ‘moment’ zouden nemen, begint The Leftovers juist enkele jaren daarna en dat boeit. Hoewel het eerste seizoen een tikje moeizaam en tranentrekkend is, is het zeker interessant genoeg. Maar als je je door die zes afleveringen heen hebt geslagen, wordt The Leftovers pas echt heeeel erg goed. Gemaakt door de maker van Lost en Watchmen (zie hierboven) Damien Lindelof (voorzichtige mancrush) is dit dermate compact — slechts 18 afleveringen verspreid over drie seizoenen — dat het zich perfect leent voor een januari-bingewatch. Let’s go!

Honorable mentions:

The Night of…

John Turturro in een glansrol als schmotzige, maar briljante advocaat van een jongen die per ongeluk op de verkeerde plek in de verkeerde stad was.

Black Mirror

Sommige afleveringen zijn zo geniaal en eng tegelijkertijd.

Better Call Saul

Het duurde effe, maar de laatste twee seizoenen zijn briljante televisie.

Catastrophe

Zo herkenbaar af en toe. En zo’n hoge grapdichtheid. De dialogen zijn off the charts in deze Brits-Amerikaanse rom-com-serie.

Show me a Hero

Een vergeten juweeltje van David Simon, maker van The Wire. Een serie over iets wat eigenlijk helemaal geen serie zou moeten zijn: een housing-project in een suburb van New York.

OJ: Made in America

The truest crime at its best. Wat goed gemaakt dit.

Fleabag

Vernieuwend, anders en razendsnel. Van PHB gaan we nog veel lol beleven de komende tijd.

Veep

Veep was altijd chaos en een way over-the-top-komedie over het leven van de vice-president van Amerika, Selina Meyers. And than,….. TRUMP happened en was niks meer te gek.